Nagrody i Wyróżenia
Nagroda PZITB im. Prof. Stefana Bryły dla prof. Wojciecha Puły
Prof. Cezary Madryas z Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr został wybrany na przewodniczącego Komitetu Nauki Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB) na kadencję 2022-2026. To pierwszy przewodniczący wywodzący się ze środowiska wrocławskiego.
Wyboru dokonano podczas jubileuszowej 30. Międzynarodowej Konferencji „Awarie Budowlane”, która odbyła się w Międzyzdrojach w dniach 23-27 maja 2022 r.
Komitet Nauki PZITB powstał 27 stycznia 1958 r. i był efektem inicjatywy podjętej przez grono czołowych wówczas profesorów z dziedziny budownictwa, które postanowiło utworzyć stowarzyszenie inżynierów badaczy, na wzór powstałego w środowisku mechaników Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
Obecnie liczy 444 członków działających w 17. komisjach. Członkiem komitetu może zostać członek PZITB pracujący twórczo w obszarze nauki i techniki legitymujący się znaczącymi osiągnieciami.
Prof. Cezary Madryas studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej w latach 1971–1976. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1982 r., a doktora habilitowanego w 1993 r. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych nadano mu w 2003 r. Od 2007 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego. Prorektor PWr ds. rozwoju w latach 2008-2016. W latach 2016–2020 pełnił funkcję rektora Politechniki Wrocławskiej
Jest autorem lub współautorem 480 prac udokumentowanych w systemie DONA, w tym ponad 170 naukowych prac opublikowanych (z czego 65 o zasięgu międzynarodowym) oraz 290 sprawozdań z badań wykonanych na rzecz gospodarki narodowej (raporty SPR).
Autor wielu recenzji wydawniczych monografii i podręczników akademickich, a także dużej liczby artykułów i referatów w czasopismach technicznych i naukowych, w tym w trzech indeksowanych przez Filadelfijski Instytut Informacji Naukowej (Tunnelling and Underground Space Technology, Water Research, Archives of Civil and Mechanical Engieering), a także w takich periodykach zagranicznych jak Journal of Civil Engeneering and Architecture, Water Science czy The Hong Kong Institution of Engineers Transaction.
Członek komitetów redakcyjnych czasopism: Archives of Civil and Mechanical Engineering, Inżynieria Bezwykopowa i Geoinżynieria. Jego działalność naukowa jest wysoko oceniania: w 2005 r. został laureatem prestiżowego konkursu Fundacji na rzecz Nauki Polskiej o subsydia profesorskie (edycja: „Mistrz 2005” – temat badawczy: „Strategia przystosowania konstrukcji sieci kanalizacyjnych dla potrzeb miasta przyszłości”).
Prof. Antoni Szydło studia na Wydziale Budownictwa Lądowego PWr ukończył w 1969 r. Następnie rozpoczął pracę w Politechnice Wrocławskiej, z którą jest związany do dziś.
W 1978 roku obronił pracę doktorską, a rok później ukończył podyplomowe studium z metod numerycznych na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego.
W latach 1972–1974 pracował na stanowisku inżyniera, a następnie kierownika budowy, kierując robotami przy przebudowie drogi Trzebnica – Wrocław oraz Wrocław – Świdnica.
W 1995 roku zdał kolokwium habilitacyjne i obronił pracę habilitacyjną pt.: „Statyczna identyfikacja parametrów modeli nawierzchni lotniskowych”, uzyskując tym samym stopień naukowy doktora habilitowanego. W 2004 roku uzyskał tytuł naukowy profesora.
Zainteresowania naukowe prof. Szydło w dyscyplinie inżynieria lądowa i transport obejmują: identyfikację parametrów modeli nawierzchni dróg i lotnisk oraz badania materiałów obiektów infrastruktury transportowej (dróg i lotnisk). Opracował metodę oceny nośności nawierzchni lotniskowych wg wymagań ICAO.
Stworzył akredytowane Laboratorium Badawcze Obiektów Infrastruktury Transportowej działające przy obecnej Katedrze Dróg, Mostów, Kolei i Lotnisk, które posiada ponad 40 procedur badawczych materiałów i nawierzchni drogowych. W ostatnim piętnastoleciu kierował dwunastoma projektami badawczymi (grantami), w tym międzynarodowymi, wszystkie kończyły się wdrożeniami.
Jest autorem monografii na temat drogowych nawierzchni betonowych i współautorem Katalogu Typowych Konstrukcji Nawierzchni Sztywnych. Pozycje te dały podstawę do rozwoju nawierzchni betonowych w Polsce. Opracował autorskie innowacyjne odcinki nawierzchni betonowych bez szczelin poprzecznych na autostradach A4 i A2 i lotnisku w Łodzi oraz innowacyjne nawierzchnie betonowe na obiektach mostowych na A18 oraz S7.
Prof. Antoni Szydło ma w swoim dorobku ponad 240 publikacji naukowych, w tym pięć monografii i podręczników akademickich. Jego prace naukowe ukazały się w renomowanych czasopismach, takich jak: Journal of Sound and Vibration, Journal of Materials in Civil Engineering (ASCE), Journal of Transportation (ASCE), Engineering Structures, Materials, Journal Road Materials and Pavement Design, Slovak Journal of Civil Engineering, Strasse und Autobahn.
Posiada uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji w budownictwie, jest rzeczoznawcą Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Pełni funkcję Redaktora naczelnego czasopisma „Przegląd Komunikacyjny – Transportation Overview” (lista ministerialna) oraz jest członkiem Rad Naukowych pięciu innych czasopism technicznych.
W latach 2012–2020 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN. Wypromował 10 doktorów, z których dwóch uzyskało stopień dr. hab. Pod jego kierunkiem ponad 350 studentów wykonywało prace dyplomowe inżynierskie i magisterskie. Jest też autorem ponad 400 opracowań dla gospodarki. Odznaczony w 2017 roku przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wkład w rozwój infrastruktury transportowej w Polsce oraz działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną.
dr inż. Sławomir Czarnecki
Adiunkt w Katedrze Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych
Tytuł inżyniera oraz magistra uzyskał na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej odpowiednio w 2012 oraz 2013 roku.
Tytuł doktora, z wyróżnieniem, uzyskał w 2019 roku, za swoje dotychczasowe najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe, którym jest opracowanie na drodze badawczej modelu identyfikacji zespolenia betonowej warstwy naprawczej z warstwą podkładową z wykorzystaniem metod nieniszczących i sztucznej inteligencji. Obecnie prowadzi badania interdyscyplinarne z zakresu badań nieniszczących, zjawisk trybologicznych na powierzchni kompozytów cementowych oraz uczenia maszynowego.
Jest członkiem Academia Iuvenum (kadencja 2021-2023), Dolnośląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa oraz International Union of Laboratories and Experts in Construction Materials, Systems and Structures (RILEM). W ramach współpracy międzynarodowej odbył staż naukowy w Faculty of Civil Engineering and Architecture Osijek, Chorwacja.
dr inż. arch. Anna Karolak
Adiunkt w Katedrze Konstrukcji Budowlanych. Ukończyła studia na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego oraz studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Tytuł doktora z wyróżnieniem w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych uzyskała w roku 2021, broniąc z wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. „Analiza pracy statycznej wybranych połączeń w drewnianych obiektach zabytkowych”. W swojej działalności naukowej zajmuje się historycznymi konstrukcjami drewnianymi, w szczególności połączeniami ciesielskimi. Jej zainteresowania to metody badań drewna, analiza pracy statycznej elementów i węzłów drewnianych konstrukcji w obiektach historycznych, metody wzmacniania tych obiektów, a także historia rozwoju konstrukcji więźb dachowych.
Za swoją aktywność publikacyjną wyróżniona również w dwóch poprzednich edycjach programu Secundus. W 2015 roku przebywała na półrocznym zagranicznym stażu na Università degli Studi di Napoli Federico II w Siola e Associati, Neapol (Włochy) gdzie pod opieką prof. Uberto Siola zaangażowana była m.in. w projekt współfinansowany przez Włoskie Ministero Della Cultura o budżecie: ok. 1,5 mld euro. W ramach zadania prowadziła prace projektowe przy odbudowie miasta L’Aquila po trzęsieniu ziemi w 2009 r.
Obecnie zaangażowana jest w projekt badawczo -rozwojowy „TECH” – Mobilny Proekologiczny Dom z Tektury – finansowany przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu LIDER XI na lata 2021-2023 (partnerzy: EP sp. z.o.o., Regioprojekt, Schumacher Packaging, gmina Lądek-Zdrój o budżecie: 1 426 256,51 PLN). W interdyscyplinarnym zespole badawczym prowadzi prace nad zastosowaniem materiałów pochodzenia celulozowego w architekturze.
dr inż. Marcin Chwała
Adiunkt w Katedrze Geotechniki, Hydrotechniki, Budownictwa Podziemnego i Wodnego.
Tytuł inżyniera oraz magistra uzyskał na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej odpowiednio w 2012 oraz 2013 roku.
Jego rozprawa doktorska dotyczyła zastosowań teorii pól losowych i wieloblokowych mechanizmów zniszczenia do oceny nośności fundamentów bezpośrednich z uwzględnieniem przestrzennej zmienności parametrów podłoża. W 2017 roku odbył 3-miesięczny staż na włoskim uniwersytecie „G. d’Annunzio” Chieti-Pescara University.
Po obronie doktoratu w listopadzie 2018 roku zajmuje się metodami probabilistycznymi w geotechnice (m.in. rozwojem metody optymalnego rozmieszczania sondowań gruntu). Od 2020 roku jest polskim delegatem w komitecie TC-304 Engineering Practice of Risk Assessment & Management, będącym jednym z komitetów roboczych International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering (ISSMGE).
W 2021 roku został zaproszony do Early Career Editorial Board czasopisma Georisk: Assessment and Management of Risk for Engineered Systems and Geohazards wydawanego przez Tylor & Francis. Uzyskał finansowanie na 2022 rok z Chińskiego Ministerstwa Nauki i Technologii (Ministry of Science and Technology, MOST) z programu 'High-end Foreign Expert Introduction Program' (grant nr DL2021165001L), w ramach którego rozwija współpracę naukową ze School of Civil Engineering (Chongqing University). Jest członkiem Academia Iuvenum w kadencji 2021-2023. Obecnie przebywa na stażu podoktorskim w Instytucie Ryzyka i Niezawodności (Institute for Risk and Reliability, Leibniz University Hannover) finansowanym przez Narodową Agencję Wymiany Akademickiej (program NAWA Bekker, grant nr BPN/BEK/2021/1/00068).
dr inż. Mariusz Szóstak
Adiunkt badawczo-dydaktyczny w Katedrze Budownictwa Ogólnego.
Tytuł inżyniera oraz magistra uzyskał na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej odpowiednio w 2012 oraz 2013 roku.
W 2015 roku ukończył studia podyplomowe: Bezpieczeństwo i higiena pracy, organizowane przez Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii oraz Centrum Kształcenia Ustawicznego Politechniki Wrocławskiej.
Tytuł doktora nauk technicznych w dyscyplinie budownictwo uzyskał w roku 2018, broniąc z wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. „Modelowanie rozwoju sytuacji wypadkowej w budownictwie”.
Naukowo interesuje się zagadnieniami związanymi z Inżynierią Przedsięwzięć Budowlanych, przede wszystkim: zarządzaniem przedsięwzięciami budowlanymi i prognozowaniem przebiegu krzywych kosztów narastających w różnorodnych przedsięwzięciach budowlanych, a także zagadnieniami bezpieczeństwa pracy, tj. analizą wpływu zastosowania wirtualnej rzeczywistości (VR) podczas szkoleń z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy na poziom bezpieczeństwa pracy w procesach budowlanych oraz zastosowaniem innowacyjnych technologii w budownictwie, w tym technologią BIM.
Jest redaktorem (Guest Editor) w czasopiśmie Applied Sciences (MDPI), recenzentem w kilkunastu krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych.
Trzykrotny laureat konkursu Politechniki Wrocławskiej: Secundus w Dycyplinie Naukowej Inżynieria Lądowa i Transport za rok 2019, 2020 i 2021, a także nagrody czasopisma naukowego: International Journal of Environmental Research and Public Health (IJERPH) – IJERPH 2019 Outstanding Reviewer Awards.
Kierownik projektu Zespołu Politechniki Wrocławskiej w ramach projektu „SafeCROBOT: Virtual reality immersive safety training environment for robotised and automated construction sites” finansowanego w ramach programu Erasmus+ (nr projektu: 2020-1-UK01-KA202-079176) realizowanego z University of the West of England (Wielka Brytania), Asociacion Empresarial de Investigacion Centro Tecnologico del Marmol Y La Piedra (Hiszpania), Bildungszentren des Baugewerbes EV (Niemcy).
Koordynator projektu „BIM we Wrocławiu” przedsięwzięcia skierowanego do studentów studiów inżynierskich i magisterskich, inżynierów budownictwa, geodezji oraz architektów w zakresie promowania technologii BIM w ramach nawiązanej współpracy Katedry Budownictwa Ogólnego Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej z Katedrą Budownictwa, Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz Dolnośląską Okręgową Izbą Inżynierów Budownictwa.
dr inż. Paweł Niewiadomski
Adiunkt w Katedrze Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych
W 2013 r. ukończył studia magisterskie na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr i rozpoczął studia doktoranckie. W 2017 r. obronił w wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. „Wpływ dodatku wybranych nanocząsteczek na właściwości betonu samozagęszczającego się”.
W pracy naukowej zajmuje się projektowaniem i modyfikacją kompozytów cementowych. Obszar badań obejmuje wpływ dodatków takich jak nanocząstki, mikrokrzemionka i popiół lotny na właściwości fizyczne i mechaniczne zapraw i betonów, w tym samozagęszczalnych i wysokiej wytrzymałości. W swojej działalności naukowej duży nacisk kładzie na próbę wykorzystania materiałów odpadowych jako częściowego substytutu cementu i kruszywa w składzie mieszanek betonowych.
Jest opiekunem koła naukowego NEW WAY przy Katedrze Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych oraz organizatorem cyklu spotkań dla Studentów, Doktorantów i Pracowników WBLiW PWr HORYZONT W BUDOWNICTWIE 2021.
Aktualnie zaangażowany w projekt badawczo -rozwojowy „TECH” – Mobilny Proekologiczny Dom z Tektury – finansowany przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu LIDER XI na lata 2021-2023 (partnerzy: EP sp. z.o.o., Regioprojekt, Schumacher Packaging, gmina Lądek-Zdrój o budżecie: 1 426 256,51 PLN). W interdyscyplinarnym zespole badawczym prowadzi prace nad zastosowaniem materiałów pochodzenia celulozowego w architekturze.
Pod opieką prof. Andrzej Ćwirzeń dwukrotnie odbył staż zagraniczny w dwóch europejskich ośrodkach naukowych: w 2014 roku w Department of Civil Engineering, Aalto University, Helsinki, Finlandia oraz w 2016 roku w Department of Civil, Environmental and Natural Resources Engineering, Luleå University of Technology, Luleå, Szwecja.
Jego praca naukowo-badawcza została doceniona poprzez zaproszenie do członkostwa w komitecie naukowym 30th International Conference on Organization and Technology of Maintenance (OTO 2021),organizowanej w Osijek, Chorwacja.
dr inż. Krzysztof Raszczuk
Adiunkt w Katedrze Konstrukcji Budowlanych.
Absolwent studiów magisterskich na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego oraz na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Rozprawa doktorska obroniona w 2017 r. dotyczyła problematyki wzmacniania historycznych pierścieni ceglanych na kierunku obwodowym.
Konserwacja konstrukcyjna i wzmacnianie obiektów zabytkowych to tematyka bliska zarówno w ujęciu naukowym jak i praktycznym. Podstawowym celem prowadzonych badań jest jak najdokładniejsze odwzorowanie rzeczywistej pracy statycznej konstrukcji historycznych poprzez zastosowanie modeli teoretycznych. W pracy naukowej koncentruje się na wykorzystaniu analiz konstrukcyjnych w ocenie identyfikacji przyczyn uszkodzeń obiektów zabytkowych, co ma skutkować dobraniem efektywnych metod wzmacniania przy minimalnej ingerencji w budynek. Aktualnym tematem pracy naukowej jest korelacja pomiędzy zmiennością warunków gruntowo – wodnych w obszarze posadowienia zabytków a układem zarysowania konstrukcji.
Członek Lubuskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, Lubuskiej Okręgowej Izby Architektów oraz Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków. W latach 2018 – 2022 uczestniczył z ramienia Politechniki Wrocławskiej jako przedstawiciel Hali Stulecia w międzynarodowym projekcie badawczym „InnovaConcrete – Innovative materials and techniques for the conservation of 20th century concreto – based cultural heritage ” .
mgr inż. Tomasz Nowobilski
Pracownik badawczo-dydaktyczny, doktorant PWr, a także opiekun Koła Naukowego Młodzi Menadżerowie Budownictwa oraz Koła Naukowego Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych „NEWWAY”.
Absolwent studiów inżynierskich i magisterskich na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej oraz studiów podyplomowych „BIM – modelowanie i zarządzanie informacją o obiektach, infrastrukturze i procesach budowlanych” na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Przedmiotem zainteresowań naukowych jest bezpieczeństwo pracy w budownictwie, w szczególności bezpieczeństwo związane z pracą na rusztowaniach budowlanych, w tym analiza przyczyn wypadków przy pracy i ocena ryzyka zawodowego. Dodatkowo, w kręgu zainteresowań naukowych znajdują się badania związane z możliwością stosowania innowacyjnych technologii w inżynierii procesów budowlanych m.in.: technologii BIM, bezzałogowych statków powietrznych (BSP), skanowania laserowego oraz wirtualnej rzeczywistości (VR).
Obecnie zaangażowany w projekt SafeCROBOT: “Virtual reality immersive safety training environment for robotised and automated construction sites” finansowanego w ramach programu Erasmus+ (nr projektu: 2020-1-UK01-KA202-079176) realizowanego z University of the West of England (Wielka Brytania), Asociacion Empresarial de Investigacion Centro Tecnologico del Marmol Y La Piedra (Hiszpania), Bildungszentren des Baugewerbes EV (Niemcy).
Posiada uprawnienia pilota BSP – kategoria: Otwarta, Szczególna VLOS (MTOM < 25kg) oraz kilkuletnie doświadczenie praktyczne (krajowe oraz zagraniczne) – m.in. jako BIM Specjalista. Interesuje się nowymi technologiami i modelarstwem.